Belgian Blues Challenge 2017 CC Palethe Overpelt zaterdag 21 oktober 2017 reporter & photo credits: Freddie info locatie: CC Palethe info organisatie: BBC info artiest: Black Cat Bisuit - Ed and The Gators - Ghalia - Leaky Roof - Shakedown Tim & The Rhythm Revue - Shapeshifted - The dOGS - The Tuxedo Swamp Blues Band © Rootsville 2017

De finale van de 'Belgian Blues Challenge' is al sinds een paar jaar een vast gegeven op de kalender. Na de 'Missy Sippy' te Gent (2015) en concertzaal 'De Casino' te Sint-Niklaas (2016) is het dit jaar de beurt aan 'CC Palethe' te Overpelt. Ook al is dit een event waarvoor bij de winnaar van deze 'contest' toch aardig wat op het spel staat, toch is er bij cultureel direkteur Tom Coppers geen greintje van stress waar te nemen. Nog zelfs geen zweetdruppeltje te bespeuren op het hoofd van deze 'Metal-addept'.

Dit jaar staan er '8' bands op de affiche. De winnaar van deze finale zal ons land volgend jaar moeten en kunnen vertegenwoordigen op de finale bij grotere broer, de 'European Blues Challenge'. Deze finale zal plaats vinden op 16 en 17 maart 2018 in het plaatsje 'Hell' in Noorwegen. 'Hell' is een kleine gemeenschap in de buurt van Trondheim en dat is voor de 'die-hards' van Brussel al vlug zo'n kleine 2200km richting hoge noorden. Maart, dus wel nog 'antigel' in de 'camper' meenemen zowel voor mens als voertuig ;-). De locatie is toch enigszins een pijnpunt te noemen waar de 'organisatie' toch liever wat rekening zou mee moeten houden om dit hele jaarlijkse gebeuren in leven te blijven houden. Bestond nu nog maar onze bluesband 'The Moose', die zouden er zich zeer zeker als een vis in het water voelen.

De bluesliefhebbers zullen zich hier in CC Palethe wel thuis voelen want met regelmaat zijn hier blues en aanverwante stijlen te beluisteren. Dus een 'dikke' pluim op de hoed van den Tom. Voor diverse muzikanten is dit cultureel heiligdom van Overpelt ook zo iets als thuiskomen. Met '8' deelnemende bands, waarvoor ieder aantreden een tijdspanne van 20 minuten is uitgetrokken, zijn we klaar om er een gevarieerde en spannende blues avond van te maken. De juryleden zullen niet alleen de tijdspanne die is uitgetrokken per deelnemer nauw in het oog houden maar geven ook punten op originaliteit, vocal en instrumentaal vernuft en podium uitstraling en bij loting is de orde bepaald van aantreden. Ook voor het optreden bij grote broer 'EBC' in 2018 is de loting al voorbij en kwam ons land er uit op een gunstige #5 op zaterdag. De 'MC voor de avond is Koen Verbeeck aka Johnny Trash. So without further ADO we give you...

©Rootsville

Diegene die vanavond de debatten mag openen is Ghalia. Voor velen zal 'Ghalia' nog onbekend terrein zijn. Deze 'Brusselse' Ghalia Vauthier is ook de rock 'n roll Cat bij 'Ghalia & The Naphtalines', de Hoodoo Woman bij 'Ghalia & Voodoo Casino'. Met dit Voodoo Casino trad ze dit jaar al aan op 'DLB on Stage' en 'Nuit Du Blues de Charleroi' en was ze ook al hier in 'CC Palethe' te gast op de 'Rockabilly Night'. Haar strafste stoot dit jaar is zonder meer dat ze Johnny Mastro & Mama's Boys kwam ter overtuigen om samen een album te gaan opnemen. Iemand die zeker bij de pinken is was Thomas Ruf die haar 'seffort' een contract liet tekenen bij Ruf Records. Vanavond staan er helaas geen Mama's Boys om het podium die moeten hun maar inschrijven in de editie van Memphis. Vandaag staat Ghalia solo haar mannetje, of dan toch weer niet want haar zijde staat haar 'smoelschuiver' van bij Voodoo Casino, harper Bert Werbrouck.

Het bijna solo optreden bij Ghalia werpt enigszins een ander licht op deze 'chick'. Al vanaf 'Way in New Orleans' pakt ze de ganse zaal in met haar krachtige blues stem. Naast haar eigen composities en vettige swamp blues zoals 'Let The Demons Out' brengt ze samen met harper Bert ook een paar covers zoals Jimmy Reed's 'Big Boss Man' en Bo Diddley zijn 'Before You Accuse Me'. Afsluiten doet ze met haar eigen New Orleans original '4AM Fried Chicken' en daarmee zet ze zichzelf op de kaart bij 'Blues Minded België'.



©Rootsville

Na een kleine 10 minuten te hebben uitgetrokken voor de change-over staat de 2de band in de startblokken. 'Leaky Roof' komt uit de Vlaamse regio en meerbepaald West-Vlaanderen. De band bestaat uit Alexander Heytens (guitar & vocals), en een ritme sectie dat bestaat uit Dirk Laruweere aan de drums en bassist Pieter De Poorter. Ik zag deze 'Leaky Roof' dit jaar nog op het festival van de Stekense Rhyhtm 'n Blues Club. De inspiratie voor hun muziek haalden ze bij de Ierse gitaargod Rory Gallagher en bij Dr. Feelgood als ook bij SRV. Blues en rock komen samen bij deze 'Leaky Roof'.

Met deze 'Leaky Roof' krijgen we een beetje van Blues 'n Roll want ze trekken alle registers open om hier vanavond hun diversiteit aan te tonen. Zo goed als alle nummer komen uit hun vorig jaar verschenen album 'Take A Jive'. Van de Texas Shuffle 'Blues in My Bed' over het rockende 'Boobies Ain't For Baby' tot het met rock 'n roll gevulde 'Guy You Love to Hate', een nummer waar Alexander zijn kunde op de 'Mississippi Saxofoon' laat horen. Aangestuurd door een strakke ritme sectie brengen ze ook nog 'Slowdown' en 'Got To Move On' en daarmee hebben ze wel degelijk alle registers open getrokken.

©Rootsville

Tim Ielegems hoort in onze bluesscène al bij de 'ouwe rotten' en dan doelen we uiteraard niet op zijn leeftijd. 'Shakedown Tim & His Rhythm Revue' werd voor Tim het gevolg van het splitten van 'Fried Bourbon'. Ze komen uit het Antwerpse en zijn na hun succesvol album 'Hard To Catch' dat werd 'geproduced' door Nico Duportal zijn ze naarstig aan het werk aan een opvolger dat zou worden opgenomen met niemand minder dan James Harman. Wellicht krijgen de aanwezigen hier al een voorsmaakje van enkele nieuwe nummers die op dit nieuwe album zullen verschijnen. Naast Tim Ielegems aka Shakedown Tim zien en horen we nog Boss (upright bass), Dennis Tubs (drums) en Bart Stone (sax).

Opener is het krachtige 'This Ship' en net als het footstompin' 'How Long' kan je dun nummers terug vinden op het album. Van 'Shakedown Tim' weten we dat het een sterke persoonlijkheid is op het podium al krijgen de saxofoon grooves van Bart ook wel enige aandacht. Met de klassieker 'Blues After Hours' trekken Tim en zijn 'Revue' meteen alle registers open. Een te duchten kandidaat voor de hoofdprijs van vanavond. De tijd niet in het oog houdend komt artistiek directeur Tom er hem wel attent op maken maar Tim zit in de juiste flow en brengt zonder verpinken nog een short version van 'Feelin' Good'. Om met de woorden van Mick Jagger te eindigen...will time be on their side?

©Rootsville

Onder de noemer van het mag ook wel eens wat steviger zijn is het nu de beurt aan de 'The dOGS' Zij vinden hun roots terug in Limburg en Nederland. Ook zij stonden al een hele poos op m'n lijstje om aangevinkt te worden. In maart van dit jaar trok ik dan eindelijk richting Leuven waar ze een 'vlammend' optreden zouden ten beste geven. Voor 'straight blues' hoeven we bij hen niet aan te komen, wel voor stevige rock met enig 'bikers allures' of 'Atomic Blues' zoals ze het zelf noemen. Alhowel ze als een Belgische formatie door het leven gaan is dit toch wel een band met internationale uitstraling. Frontman 'Jan Willem Wellinghoff' werd geboren in Nederland maar groeide op in Engeland. Zijn kompanen zijn Dries en Bart en kunnen ook als 'globetrotter' worden beschouwd.

Nummers als 'Black Snake Moan' en 'Little Bowl Evil' shudden 'CC Palethe' meteen wakker. Met een 'Gibson Flying V' in de aanslag lijkt het er op of Jan Willem ons terug wil nemen naar de glorie periode van ZZ Top. Nog geen album bij deze 'The dOGS' maar een hele reeks smaakvolle video's die zijn terug te vinden op 'You Tube'. Eentje daarvan is 'Shotgun Blues' een nummer waar ze de blues nog het meest mee benaderen. Een nummer waarop ook de interventie is waar te nemen van onze Belgische harper Steven Troch. Die zien we hier niet vanavond maar wel met stand-in, Frank D'Heye. Stevige rock maar ook rock 'n roll waar de 'Trollen' wel eens van uit hun winterslaap zouden kunnen komen, soms een knipoog richting bluesrock.

©Rootsville

'Ed & The Gators' komen dan weer uit de 'vloanders'. Frontman Ed Desmul blies me eerder dit jaar van m'n sokken met een solo-optreden als 'lonesome cowboy'. Een uitstekende performance als singer-songwriter wat later resulteerde in een pareltje van een album op gebied van country en Americana. Vandaag staat er uiteraard blues op het menu en daarvoor laat hij zich flankeren door Arne Demets op gitaar, Stefan Boret op bass en Johan Guidee achter de drums. Dus ook wat ervaren rotten op het podium.

Mijn eerste kennismaking met deze 'Ed & the Gators' is van 2015 toen ze hun debuutalbum 'Rock With Ed and The Gators' op de markt brachten. Ik zag ze ook al aan het werk in 'den hof' van Filip Morre zijn 'More Blues Festival' maar vandaag de dag vertoeven ze veelal in Nederland. Hun aandeel vanavond is du smet nummers uit hun album zoals opener 'I Cry For You'. Als 'harper' geeft Ed natuurlijk ook voorkeur aan de 'blues' van Kim Wilson en zijn 'Fabulous Thunderbirds' waarbij 'Wait On Time' hier bijzonder in de smaak komt te vallen. 'Help The Poor' is dan weer een intens slowbluesje waarna ze ons de heerlijke periode van The Blasters' terug laten beleven met 'Tag Along'. Tijd terug voor de change-over.

©Rootsville

Met 'The Tuxedo Swamp Blues Band' krijgen we een groep die helaas voor mij nog totaal ongekend terrein is (of er moet ergens een blackout zijn geweest). Het ontstaan van deze in Her'ntals gevestigde formatie is het gevolg van een Delrium aan Duvel en Westmalle. Zij nemen ons vanavond mee op een trip van vettige swamp blues, van Robert Johnson to SRV. Een mix van shuffles, slide, een portie rock maar ook met eigen originals. Deze moerasbewoners brachten uiteraard hun fans mee en bestaan uit Jaak Billet (bass), Swa 'Fifteen Fingers' Parie (keyboards), Hans Wouters (drums), David Neath (gitaar) en shouter Ron Duxon.

Door deze primeur voor mij ben ik ook niet onmiddellijk thuis aan wat zij gaan brengen. OPenen doens ze met 'Pink Tornado' en het moet gezegd dat het best stevig is. Niet de 'swamp blues' die ik verwachte maar een gans eigen interpretatie er op. Het leek er wel op of frontman Ron Duxon enige tekenen van zenuwachtigheid vertoonde en toch had ik Tom nog zo gezegd om voldoende 'Duvel' in huis te halen ;-). Komt er nog bij dat de PA eventjes de weg kwijt was waardoor het niet meteen een geheel vormde. Nummers als 'Tonight is The Night' en 'Four Wifes' het zijn allemaal originals en dus ben ik verplicht om ze nog eens te gaan bekijken, Hell Yeah!

©Rootsville

'Black Cat Biscuit' is een formatie met roots in Limburg en spelen dus enigszins een thuismatch. Persoonlijk leerde ik de band kennen op Hookrock tijdens de editie van 2016. Sindsdien ben ik ze nauwer gaan volgen. De bezetting bestaat uit Bart ‘Yasser’ Arnauts en zijn blues bro's harper Mark Sepanski, guitarslinger Stanley Patty. De ritme sectie bestaat uit Patrick ‘Pat Alley’ Indestege en drummer Jeff ‘junior’ Gijbels. Dit jaar stonden ze ook op 'Oetslovenblues' en het 'Limburg Roots Festival'.

Bij deze 'Black Cat Biscuit' geen 'covers' maar allemaal originals. ook een hele meute uitzinnige fans in het zog van deze groep. 'I Don't Know' dat kunnen we vandaag de dag al bijna helemaal meezingen en zorgt meteen dat de sfeer er goed in zit. Een van de pronkstukken van Bart is wel de koekendoos van moeder die werd getransformeerd tot een heuse slide gitaar en bij het begruik ervan op nummers als 'He's a Fool sijgt de temperatuur hier met enkele graden en zit ook de ambiance op het juiste spoor. Nog wat interactie met harper Mark en Patrick aan het washboard, het oppeppende 'Say Yeah' met Bo Diddley rifje en zo worden ook zij een kanshebber. Limburg uit zijn dak!

©Rootsville

Met 'Shapeshifted' trekken we de kaart van de 'stroppen'. Deze rockers met roots in het Gentse haalden hun muze bij zowel de 'Stones' als 'Iggy Pop'. Hun eigen schwung geven ze eraan door er Britse blues toestanden in te gaan verwerken maar ook toch nog eigentijds blijven klinken. Dit jaar zag ik ze ook aan het werk op 'DLB on Stage'. Deze bandleden hebben al een rijk verleden in onze muzikale cultuur en bestaan uit Marc Van der Eecken (vocals & guitar), Elia De Mey (guitar), Jurgen Van Haver (Hammond) en de ritme sectie bestaande uit Nico De Zutter (bass) en Jan Laurens De Mey (drums).

Met de laatste deelnemende band gaat de volume knop toch weer wat de hoogte in. Vorig jaar brachten ze nog hun album 'Happy Disease' op de markt en na hun 'Shapeshifted' uit 2012 staat daarmee hun conto al op '7' stuks (Albums & Singles en ook een compilatie). Hun arsenaal is daardoor meer dan ruim genoeg om hun obligate 20 minuten mee te vullen vanavond. Net als hun 'Freewheeling' uit het album 'Shapeshifter' van 2012. 'Better People' komt dan weer uit hun laatste wapenfeit op de digitale markt en vult deze CC met snedige rocktoestanden. 'Tonight' uit 2012 is een toepasselijke afsluiter van hun set maar daarmee zit deze 'BBC' er dan ook op.

Tijd voor de jury om de stemmen te gaan tellen en zo wordt het geduld van de bands, fans en toeschouwers nog een kleine 15 minuten op de proef gesteld. Vorige winnaars van de 'Belgian Blues Challenge' waren Howlin’ Bill (2010), Lightnin’ Guy (2011), Hideaway (2012), Fred & The Healers (2013), Doghouse Sam & The Magnatones (2014), Tiny Legs Tim (2015), The Bluesbones (2016) en voor 2017 werd de naam van de groep bekend gemaakt door Stef, Nico en Edwin van de Bluesbones en is het dus geworden 'Ed & The Gators'. Een prijs om in handen te nemen is er niet al mag Arne toch een 'gitaar' is ontvangst nemen die werd geschonken door de bouwer zelve. Congratz and CU in Hell ;-).

meer foto's: pagina BBC

info: Belgian Blues Union
info: European Blues Union

Albums Reports

Ghalia & Mama's Boys (2017)
'Let The Demons Out'


Leaky Roof (2016)
'Take A Jive'


Shakedown Tim and the Rhythm Revue (2016)
'Hard To Catch'

Ed & The Gators (2015)
'Rock With Ed and The Gators'